Op dinsdag 28 december is ons lid van het eerste uur, Wim van Berkesteijn overleden. Naast de passie voor motorrijden en de TT, lag de passie van Wim bij het water. Eerst als fanatiek reddingszwemmer veel in het water, na de oprichting van de roeivereniging ook op het water. Vooral als boegroeier heeft Wim vele kilometers over de Zuid-Willemsvaart afgelegd. Zijn vakmanschap in de houtbewerking kwam goed van pas bij de oprichting van het clubhuis van onze roeivereniging. Met beperkt budget werd uit restmateriaal, containers en bouwkeet een botenloods met kantine opgericht. Was er door een roeier een gat in een van de houten boten zoals Sloene of Valse Trog gevaren, dan kon Wim dit ook vakkundig repareren. De voorzitter maakt nog elke ledenvergadering gebruik van de door Wim gemaakte voorzittershamer.
De laatste jaren was Wim een soort gastheer op de roeivereniging. Al voor het roeien zorgde Wim dat de koffie werd klaargezet. De roeiers heette hij hartelijk welkom en nieuwe leden voelden zich gelijk thuis. Het was bijna een belediging als iemand de afwas wilde doen, je werd dan meteen door Wim naar huis gestuurd. Op maandag kwam Wim dan extra terug naar de vereniging om op te ruimen. Van kleine aankopen vond de penningmeester een kassabon in de brievenbus. De sleutels van RVW hingen thuis altijd klaar op het sleutelrekje.
Wim stond steeds vaker thuis met de sleutels in de hand, zonder het doel te weten. Sindsdien hebben wij Wim vaker op de roeivereniging moeten missen. Door de lockdown kon er niet meer geroeid worden en door gebrek aan vast ritme, ging Wim steeds sneller achteruit. Een zware tijd voor Rikie en familie brak aan. Wij gedenken Wim als de vriendelijke, zorgzame man met een bijzondere plaats binnen onze kleine roeivereniging.
Wij wensen Rikie, de kinderen en kleinkinderen veel sterkte met dit verlies.
Wim, wij zijn dankbaar je gekend te hebben en wensen je een behouden laatste vaart.
2 opmerkingen:
Wim, rust zacht! Een koude rilling ging er door me heen bij het lezen bij dit droevige bericht. Ik wens Rikie en familie maar ook alle leden die Wim gekend hebben heel veel sterkte toe met dit verlies. Als is denk aan Wim, denk ik aan de ritjes die ik met hem heb gemaakt samen naar de Sligro om voorraad te halen voor de koelkast. Was altijd gezellig. Alle geduld heb ik met hem gehad om hem het roeien op oudere leeftijd te leren. Hij vond het prachtig, ook al was het erg ingewikkeld in het begin. Een tweede thuis was de vereniging voor Wim. Misschien goed om Wim's naam te vereeuwigen door een boot naar hem te benoemen zodat hij toch nog een beetje rond kan dobberen op het kanaal.
Nogmaals sterkte voor iedereen ook van Linda.
Groeten,
Paul
Een mooi verhaal over een mooi mens. Alleen fijne herinneringen.
Pierre
Een reactie posten